Wesołe świętowanie 30 września to już dla nas tradycja, dlatego także i w tym roku postanowiliśmy to uczcić. Jak zapewne każdy się już domyślił, chodzi o święto poświęcone naszym kolegom, czyli o Dzień Chłopaka, o którym powinniśmy zdecydowanie pamiętać. W naszej szkole jednakże jego obchody zaczęliśmy odrobinę wcześniej niż zazwyczaj.

                We wtorek, 27 września br., dziewczęta z trzeciej klasy gimnazjalnej przygotowały małą niespodziankę dla swoich kolegów, aby poczuli się wyjątkowo z okazji ich święta. Gdy tylko weszli do klasy, ich oczom ukazał się stół, na którym znajdowało się pyszne, wykonane własnoręcznie przez jedną z mam ciasto, które trafiło w nasze podniebienia. Po złożeniu życzeń i wesołych rozmowach okazało się, iż  nie jest to koniec atrakcji. Nagle po całym pomieszczeniu rozniósł się zapach świeżo upieczonej pizzy, ale już chwilę później można było patrzeć jedynie na puste opakowania i okruszki znajdujące się na naszych talerzykach.  Z pełnymi żołądkami i dobrym nastawieniem wróciliśmy do nauki.

                Kontynuując świętowanie Dnia Chłopaka, w piątek klasy II i III gimnazjum wsiadły do autobusy, aby udać się do kina na wybrany film. Nasz wybór padł na  „Sekretne życie zwierzaków domowych”.  Gdy tylko podekscytowani weszliśmy na salę, a światła momentalnie zgasły, nie mogliśmy się już doczekać seansu. Film opowiadał historię kilkorga pupilów, m.in. psa Maksa i jego nowego lokatora, Duke’a, oraz ich przyjaciół - Gidget, Chloe, Buddy, Mel i wielu innych, kiedy ich właścicieli nie ma w domu. Gdy opuszczają oni swoje cztery ściany, ich zwierzaki nie siedzą w miejscu, lecz przeżywają różne przygody. Historia ta wzbudziła w nas różne uczucia, od radości, gdy momentalnie wybuchaliśmy śmiechem, do smutku, gdy nasze oczy stawały się szkliste, a pojedyncze łzy próbowały spłynąć po naszych policzkach. Szczególnie upodobaliśmy sobie postać białego królika, który na pierwszy rzut oko wydaje się być słodki, lecz później okazuje się, że jest to przepełniona zemstą i nienawiścią puszysta kulka sierści. Stał się on taką egoistyczną osobą, ponieważ nigdy nie czuł się kochany i potrzebny, a gdy zajęła się nim mała dziewczynka, obudziła się w nim ta dobra i czuła strona duszy. Po tym seansie ruszyliśmy napełnić swoje żołądki, a następnie ruszyliśmy w drogę powrotną.

                Do domu wróciliśmy bogaci o przekonanie, iż przyjaźń jest kluczem do sukcesu i niekończącego się szczęścia i że powinniśmy organizować takie wycieczki zdecydowanie częściej, ponieważ potrafią one kształtować naszą osobowość i sposób patrzenia na świat.