"Bunt nie przemija, bunt się ustatecznia."  – Stanisław Grochowiak

   Każda istota od początku dziejów, bunt ma wpisany w swą naturę, więc słowa Stanisława Grochowiaka "bunt nie przemija, bunt się ustatecznia", idealnie wpisują się w każdą epokę i zawsze są  aktualne. Niekiedy jednak koszt jaki przychodzi nam zapłacić za bunt jest wysoki. Dla jednych gra warta jest tej stawki, dla drugich jest za wysoka. Bunt  rodzi wyobcowanie przeciwko zastanej rzeczywistości, dlatego właśnie w chwilach, gdy z oczu spadają różowe  okulary, w człowieku rodzi się bunt.

    Bunt jest czymś charakterystycznym dla wieku dojrzewania – wówczas osiąga swoje apogeum. Niektórzy w imię buntu szukają ucieczki (np. narkotyki, używki, próby samobójcze), inni podejmują walkę z przyczyną  buntu, z tym właśnie bezsensem i absurdem, a jeszcze inni (chorzy, osamotnieni, pokrzywdzeni, słabi psychicznie)  przyjmując bierną postawę, odrzucają nadzieję,  twierdząc przy tym uparcie, że tak można żyć. Oczywiście, że można, ale nie jest to łatwe. Zadaniem  każdego człowieka jest mierzyć się codziennie z rzeczywistością, a nie bezradnie rozkładać ręce nad własnym losem.

   Bunt może mieć wydźwięk pozytywny, jak i stanowić negatywną - autodestrukcyjną postawę włącznie  ze wszystkimi jej konsekwencjami.  Problematyka buntu jest najczęściej poruszanym tematem dotyczącym zachowania współczesnej młodzieży. Bunt odgrywa zasadniczą rolę w kształtowaniu tożsamości i indywidualności. W pewnym momencie naszego życia większość z nas odczuwa społeczne nieprzystosowanie. Wielu nastolatków boryka się wtedy z problemami, które wielu dorosłym wydają się drobnostką, niczym ważnym.  Jest to charakterystyczne i każdemu z nas dobrze znane.  Ciężko jest nam zrozumieć dlaczego musimy zachowywać się zgodnie z zasadami, które czasami wydają nam się bezsensowne, szukamy wtedy sensu naszego życia w tej rzeczywistości.

   Bunt umożliwia zwrócenie na siebie uwagi. Zatem bunt niejedno ma imię. Czym więc jest? Można by powiedzieć, że niczym innym jak niezgodą na zastaną chwilę, na zakazy, absurdy. Ów bunt wyraża się z kolei poprzez działanie, podejmując je walczy się z przeciwnościami, którymi naznaczona jest nasza ludzka egzystencja. Każdy wysiłek, który podejmuje człowiek, ma zatem sens o tyle, o ile stanowi pewnego rodzaju zmaganie.

   Młodzież w imię buntu, chcąc podkreślić swoją odrębność, przyłącza się do różnych grup o podobnych poglądach, tak zwanych subkultur. Nasuwa się pytanie czym jest  subkultura? Subkulturę tworzy grupa ludzi  chcąca podkreślić swój indywidualizm. W takiej grupie obowiązują ustalone zasady, wzorce, a nawet ideologia, symbolika, image i muzyka.  Czy są niebezpieczne? wszystko zależy od jednostki i jej podatności na wpływy innych, ale i od  rodzaju subkultury z jaką młody człowiek się wiąże. Subkultury wywierają istotny wpływ na kształtowanie charakteru. Reprezentują one głos młodego pokolenia. Mogą uzupełniać  dorobek społeczno-kulturowych wartości,  jak i burzyć ład i porządek publiczny. Subkultura to też stworzenie własnej alternatywy dla codziennych kłopotów i szarej rzeczywistości. Przebywanie w grupie o tych samych poglądach, zainteresowania, z ludźmi z którymi możemy znaleźć wspólny temat i z którymi dążymy do tego samego celu, daje poczucie bezpieczeństwa i zrozumienia.

   Jest wiele subkultur, pozytywnych jak i negatywnych, ale tolerancyjnymi musimy być dla obu , pod warunkiem, że założeniem żadnej z nich nie jest niszczenie.